ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ: ΤΟ ΝΕΚΡΟΝΟΜΙΚΟΝ

"Να κρατάτε όλα τα αντίγραφα αυτής της λατινικής μετάφρασης αλυσοδεμένα και κλειδωμένα. Κανείς απ' όσους τη διαβάσουν να μη μιλήσει για το περιεχόμενό της και κανείς απ' όσους τη γνωρίζουν να μην αποκαλύψει την ύπαρξή της στους αδαείς, που είναι ακατάλληλοι για να σηκώσουν ένα τόσο βαρύ φορτίο... Καλύτερα να βγoυν τα μάτια του με πυρωμένα κάρβουνα και να ραφτούν τα χείλη του με κερωμένη κλωστή παρά να προφέρει φωναχτά τα λόγια αυτού του βιβλίου, γραμμένα στην ξεχασμένη γλώσσα που δεν ήταν ποτέ προορισμένη να μιληθεί από γιους του Αδάμ, αλλά μονάχα από εκείνους που δεν έχουν στόματα και που κατοικούν στις σκιές ανάμεσα στ’ αστέρια". (Ολάους Βόρμιους, στον Πρόλογο της λατινικής μετάφρασης του Νεκρονομικόν, τον 13ο αιώνα) Κάπως έτσι υποτίθεται ότι ξεκινά το συγκλονιστικό βιβλίο Νεκρονομικόν! Ένα τρομερό και απεχθές δημιούργημα, ίσως το πιο γνωστό απαγορευμένο βιβλίο του αιώνα μας. Αναφέρεται σε αυτό στα έργα του ο μεγάλος συγγραφέας ιστοριών τρόμου, Λάβκραφτ. Σύμφωνα με το Λάβκραφτ το Νεκρονομικόν, γράφτηκε από τον «παράφρονα Άραβα» Αμπντούλ Αλχαζρέντ. Λέγεται ότι το βιβλίο αυτό προκαλεί παράνοια και τρέλα σε όσους το έχουν διαβάσει. Κανείς δεν γνωρίζει αν το βιβλίο αυτό είναι πραγματικό ή φανταστικό. Το περιέχομενο του Νεκρονομικού συνδέεται άμεσα με την «Μυθολογία του Κθούλου», γνωστή πάλι μέσα από τα γραπτά του Λάβκραφτ. Ο τίτλος Νεκρονομικόν θα μπορούσε να αναλυθεί με τους εξής τρόπους: 1)      Το βιβλίο του Νόμου των Νεκρών 2)      Το βιβλίο των Νεκρών Νόμων 3)      Το βιβλίο των Νεκρών Ονομάτων 4)      Η εικόνα του νόμου των Νεκρών 5)      Ο νόμος των Νεκρών Εικόνων

Πιθανότατα το βιβλίο να μην αναφέρεται στους νεκρούς (ανθρώπους) αλλά στους νεκρούς – χαμένους θεούς του παρελθόντος και στους νόμους αυτών. Μιλά για κόσμους άγνωστους και παράξενους.

Σήμερα η ύπαρξη του βιβλίου είναι αβέβαιη, μιας και κανείς δεν το έχει αντικρύσει εδώ και πολλά χρόνια. Όσα γνωρίζουμε για το βιβλίο αυτό είναι μέσα από τις αναφορές, που κάνει στα διηγήματα του ο Λάβκραφτ.

‘Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να περιμένει

Μα με το πέρασμα των αιώνων

ως και ο θάνατος μπορεί να πεθαίνει.’