Αλκυονίδες Μέρες

Οι γλυκές ζεστές αυτές μέρες που διανύουμε μέσα στην καρδιά του Χειμώνα, που μοιάζουν με τις πρώτες ανοιξιάτικες μέρες, δεν είναι παρά οι γνωστές σε όλους μας Αλκυονίδες μέρες. Οι Αλκυονίδες μέρες δεν έχουν σταθερή ημερομηνία έναρξης, όμως συνήθως είναι μεταξύ Δεκέμβρη και Φλεβάρη δίνοντας για λίγες μέρες «άδεια» στο Χειμώνα και προσφέροντας μας μια γλυκιά ζεστασιά. 

Οι Αλκυονίδες μέρες, έχουν πάρει το όνομα τους από την Αλκυόνα, ένα ψαροπουλί που κλωσσά τα αυγά του αυτές τις μέρες και γι’ αυτό χρειάζεται τον ήλιο.  Η ονομασία αυτή είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη. Η περίοδος αυτή της ηλιοφάνειας διαρκεί περίπου 14 ημέρες.

Σύμφωνα με τον πανάρχαιο μύθο, οι Θεοί  προσέφεραν τις μέρες αυτές στο πουλί Αλκυόνη, στο οποίο μεταμόρφωσε ο Δίας την Αλκυόνη, κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου, μετά το θάνατό της, ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά του στα βράχια των αλκυονίδων νήσων χειμώνα κι όχι άνοιξη.

Η Αλκυόνη, λοιπόν το σημερινό ψαροπούλι με τα όμορφα φτερά, σύμφωνα πάντα με τον αρχαίο ελληνικό μύθο, ήταν κάποτε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη γυναίκα, κόρη του Θεού των ανέμων, του Αιόλου - που ζούσε στ' ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της Κήυκα και αλληλοαποκαλούνταν Ζευς και Ήρα. Για την ασέβειά τους όμως αυτή ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ, που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. 
Ξετρελαμένη τότε η δύστυχη γυναίκα, έτρεχε από δω και από κει στις ερημιές, στις βαλτώδεις εκβολές των ποταμών και μέσα στις πυκνές τους καλαμιές, για να βρει τον αγαπημένο της Κήυκα. Όμως, οι θεοί του Ολύμπου την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν και αυτήν σε πουλί, τη γνωστή μας Αλκυόνη, για να μπορεί να ψάχνει στις θάλασσες, μήπως εκεί βρει το χαμένο της άντρα. Ωστόσο, όμως η δυστυχία εξακολουθούσε να την συντροφεύει, γιατί αντίθετα από τ' άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τ' αυγά τους την άνοιξη αυτή γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, οπότε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας τέτοιον καιρό, της άρπαξαν τα αυγά και πουλιά κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Ο Δίας έδειξε συμπόνια για την Αλκυόνη, δεκαπέντε μέρες στην καρδιά του χειμώνα, να κοπάζουν οι άνεμοι, να ζεσταίνει την πλάση ο ήλιος, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσήσει τ' αυγά και να βγουν τα μικρά της από μέσα.

Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων ασχολήθηκε ο Πλούταρχος που αφηγείται ότι αν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκιά Αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους και τον φέρνει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.

Από μετεωρολογική άποψη οι Αλκυονίδες Ημέρες, εξηγούνται από το γεγονός ότι στο γεωγραφικο πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα μέχρι το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, κατά την περίοδο του Χειμώνα παρατηρείται η αυτή βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι αφετέρου και ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης.

Οι Αλκυονίδες Ημέρες συμβολίζουν εκτός από τη συζυγική πίστη και αγάπη, την ελπίδα, την χαρά, φέρνουν τη γαλήνη στις ψυχές μας, όπως οι θάλασσες που γαληνεύουν την περίοδο αυτή και μας προϊδεάζουν για τον ερχομό της Άνοιξης.