Επίσκεψη στο MΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ

 Πριν μερικούς μήνες είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε μια πολή όμορφη και συναρπαστική χώρα, την Αυστρία. Η Αυστρία με το συννεφιασμένο της ουρανό, τα καταπράσινα δάση και τα μπαρόκ κτίρια της, μοιάζει με χώρα βγαλμένη από παραμύθι του μεσαίωνα. Η Αυστρία έχει ένα σημαντικό πολιτισμό για τον οποίο είναι περήφανη και ο οποίος την κατατάσσει στις «must» ευρωπαϊκές χώρες για επίσκεψη.

Υπάρχει όμως και ένα ιστορικό μνημείο, για το οποίο οι Αυστροί δεν είναι και τόσο περήφανοι και το οποίο μάλλον δεν θα βρείτε σε ταξιδιωτικά βιβλιάρια της Αυστρίας, ως τουριστικό προορισμό. Μιλάμε, φυσικά, για το Μαουτχάουζεν, το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, το οποίο κτίσθηκε στην ομώνυμη πόλη της Αυστρίας. Υπολογίζεται ότι εδώ έχασαν τη ζωή τους ή δολοφονήθηκαν γύρω στα 100.000 ατόμα.

Το Μαουτχάουζεν, είναι μια ήσυχη μικρή πολή κρυμμένη μέσα στα πλούσια δάση της Αυστρίας. Η ομορφιά του και η ηρεμία του έρχονται σε αντιθέση με τα φρικιαστικά βασανιστήρια που πέρασαν χιλιάδες άνθρωποι στη γη του.

Το στρατόπεδο συγκεντρώσης του Μαουτχάουζεν βρίσκεται ίσως στο πιο ψηλό σημείο της πόλης , κρυμμένο μέσα στα δέντρα. Καταλαμβάνει μιαν τεράστια εκτάση και είναι το τρίτο μεγαλύτερο ναζιστικό στρατόπεδο, μετά το Άουσβιτς και το Νταχάου. Το τοπίο είναι απίστευτα όμορφο και επικρατεί μια αντριχιαστική σιωπή. Ένα κρύο αεράκι φυσάει συνεχώς και βουίζει παραπονεμένα στα αυτιά μας. Οι επισκέπτες είναι λίγοι.  Περπατούν αργά, μιλούν μεταξύ τους χαμηλόφωνα και η συγκίνηση στα πρόσωπα τους είναι εμφανή. Η ξενάγηση, δημιουργεί ανάμικτα συναίσθηματα: λύπη για τους κρατούμενους και τους σκοτωμένους, μίσος για τους απάνθρωπους βασανιστές και στο τέλος χαρά για όσους βγήκαν ζωντανοί από μια τέτοια τρομαχτική εμπειρία. Είναι στ’ αλήθεια μια σπάνια εμπειρία, που μένει αξέχαστη στη μνήμη του κάθε επισκέπτη.

Πιο κάτω θα δείτε φωτογραφίες από την επισκεψή μας στο ναζιστικό στρατόπεδο, αληθινά τεκμήρια του πόσο απάνθρωποι, μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι, όταν οι καρδιές τους είναι γεμάτες μίσος και φανατισμό. 

Εξωτερική πρόσοψη του στρατοπέδου

Κύρια Είσοδος. Πάνω από τη κύρια είσοδο υπήρχε το σύμβολο των Ναζί. Με το τέλος του πολέμου και το κλείσιμο του στρατοπέδου, οι πρώην πλέον φυλακισμένοι, το έριξαν κάτω, για να γιορτάσουν την ελευθερία τους.

 Δωμάτια των κρατουμένων. Επειδή ο αριθμός των κρατουμένων ξεπερνούσε κατά πολύ τον αριθμό χωριτηκότητας, οι κρατούμενοι κοιμούνταν 2 ή και 3 μαζί στα κρεβάτια.

 Τα μπάνια και οι τουαλέττες της κατασκήνωσης. Οι συνθήκες υγιεινής ήταν άθλιες και πολλοί κρατούμενοι πέθαιναν από αρρώστιες.

             Ο θάλαμος των αερίων. Οι τρόφιμοι δολοφονούνταν εδώ γυμνοί από δηλητηριώδη αέρια.

                         Οι φούρνοι στους οποίους ρίχνονταν τα πτώματα για να αποτεφρωθούν.

   Το δωμάτιο ανατομής. Σε αυτό το δωμάτιο αφαιρούνταν από τα πτώματα τα χρυσά τους δόντια, τα τατουάζ τους και ότι άλλο μπορούσε να προδώσει την ταυτότητα τους ή ήταν πολύτιμο.

        Η αυλή στην οποία οι τρόφιμοι καλούνταν να δώσουν το παρών του τρεις φορές την ημέρα.     Αργότερα η συγκέντρωση γινόταν δύο φορές την ημέρα.

Στο Μαουτχάουζεν υπήρξαν και πολλοί Έλληνες. Ένας από τους επιβιώσαντες, ο  Ιάκωβος Καμπανέλλης έχει γράψει σχετικό βιβλιό.

 Τα καταναγκαστικά έργα ήταν σκληρά. Πολλοί τρόφιμοι δεν άντεχαν και πέθαιναν σ’ αυτά εδώ τα σκαλιά. Τα «σκαλιά του θανάτου».

.Στον όμορφο αυτό τόπο οι εργαζόμενοι δούλευαν μέχρι τελικής πτώσεως. Όσοι ήταν αδύνατοι και άχρηστοι για να δουλέψουν, τους έσπρωχναν από αυτούς εδώ τους γκρεμούς, καλώντας τους περιπαιχτικά «αλεξιπτωτιστές».

Ένα μνημείο αφιερωμένο στα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στο Μαουτχάουζεν.