Όταν το πεπρωμένο σε καλεί δε μπορείς να το αποφύγεις. Όταν ο δρόμος σου έχει χαραχτεί χωρίς να το διαλέξεις, δε μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να τον ακολουθήσεις. Όταν η μόνη λέξη που ακούς στα όνειρα σου είναι μοναξιά, μην προσπαθήσεις να την προσπεράσεις. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πληγωθείς ακόμη περισσότερο. Όταν αυτός ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για σένα μην προσπαθήσεις να τον φέρεις στα μέτρα σου, θα αποτύχεις.
Μπορείς να παλέψεις με όλα σου τα όπλα. Να κάνεις την υπομονή σου θηρίο, να δώσεις όση αγάπη κρύβεις μέσα σου, να φτάσεις μέχρι τα άκρα για λίγη ευτυχία, όμως το αποτέλεσμα θα μείνει το ίδιο. Αυτά που θα πετύχεις θα είναι μόνο προσωρινά. Και όταν τελειώσουν...δε θα σου απομείνει απολύτως τίποτα. θα καταλάβεις ότι έδωσες τα πάντα και για αντάλλαγμα η ζωή, σου έδωσε πόνο, εγκατάλειψη, θάνατο...γιατί;;; Μην το ψάχνεις.δεν υπάρχει γιατί. Και κάθε λέξη παρηγοριάς είναι ψεύτικη, πλαστική. Η αλήθεια είναι μπροστά σου και την βλέπεις. Απέμεινες εσύ, η άγρια θάλασσα και κάποιοι παλιοί στίχοι που σου θυμίζουν ποιος είσαι. Το ξέρω ότι αξίζεις περισσότερα, μα η πορεία σου έχει χαραχτεί. Ποιος την έχει χαράξει δε ξέρω.μη με ρωτάς. Πότε μην κάνεις ερωτήσεις γιατί η μόνη απάντηση που θα πάρεις θα είναι η σιωπή. Κοίτα το φεγγάρι το θολό και κλάψε μαζί του. Κλάψε μαζί του μέχρι ν’ αποκοιμηθείτε το πρωί. Μόνο του είναι κι αυτό. Κανείς δεν το κοιτάζει πια. Κανείς δεν του δίνει σημασία. Είναι κι αυτό μια γη που ο άνθρωπος έχει κατακτήσει. Κοίταξε τ’αστέρια πως πέφτουν! Γρήγορα κι ανώδυνα. Έτσι όπως όλοι οι άνθρωποι εύχονται να πεθάνουν. Όπως εύχεσαι κ συ. Μα μάταια...
Γιατί ακόμη και το θάνατο για να τον αποκτήσεις θα πρέπει να υποφέρεις, όπως για όλα τα καλά που πάλεψες για να έχεις. Μα δε σε λυπάμαι. Όχι! Γιατί μόνο μέσα απ’ το σκοτάδι τρέφεται η ψυχή. Τι κι αν τα όλα σου έχουν πεθάνει, η ψυχή σου είναι πιο δυνατή από ποτέ. Έχεις τόσα να πεις... πάρε την πέννα σου και το κιτρινισμένο χαρτί σου και γράψε. Φώναξε όσα οι άλλοι φοβούνται και να ψιθυρίσουν. Τι νόημα έχει πόσοι θα σε ακούσουν? Θα σαι κ συ μια φωνή βουβή όπως τόσοι και τόσοι άλλοι. θα σαι κ συ ένας μόνος στους μόνους. Ένας μες τους πολλούς, ένα τίποτα μέσα σε όλα.
Θα' σαι μια ψυχή που την καταράστηκε η καταράμενη αλήθεια. Η αλήθεια που δεν αντέχει κάνεις. Η αλήθεια που όλοι προσποιούνται ότι δεν την γνωρίζουν. Η αλήθεια που μιλάει για θάνατο, για πόλεμο, για ψέμα. Η αλήθεια που δεν γνωρίζει κανένα Χριστό, κανέναν Αλλάχ, κανένα Βούδα. Αυτή είναι η αλήθεια που πιστεύεις και αυτή είναι που σε σκοτώνει σιγά σιγά. Όμως αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και δε μπορείς να κρυφτείς απ’ αυτήν. Γιατί αυτό είναι το πεπρωμένο σου. Να την ψάχνεις και να την ζητάς...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου